Τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα...

  Η μαμά μου η Δωροθέα είναι τυχερή γιατί έζησε πολύ ανέμελα και ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Μαθήτρια λυκείου στην καρδιά της δεκαετίας του '60, με ποδιά και λευκή κάλτσα σοσόνι, αυστηρούς καθηγητές βεβαίως-βεβαίως και πλήθος ιστορίες κινηματογραφικού ενδιαφέροντος απο τα θρανία, που ο Αλέκος Σακελάριος θα μπορούσε να ενσωματώσει σε σενάριο ταινίας με τη Βουγιουκλάκη. Και παρόλο που εγώ την πειράζω τα τελευταία χρόνια και τη φωνάζω Πάστα Φλώρα ως άλλη Μαίρη Αρώνη που ζεί στο δικό της μοναδικό κόσμο τον οποίο έχω βαφτίσει Δωροθεϊστάν, την αγαπώ πάρα πολύ και της τραγουδώ εκείνο το παλιό τραγουδάκι της Βίσυ που μου θυμίζει και τα δικά μου σχολικά χρόνια. Ντόροθυ, αφιερωμένο!!!!

Αφορμή για να φτιάξω αυτό το layout  ήταν η ωραία πρόκληση στο Scrapbooking in Greece που ζητά να δημιουργήσουμε μια σύνθεση με θέμα ένα τραγούδι ή την αγαπημένη μας μουσική. Να στε καλά κορίτσια για την έμπνευση και τις ωραίες ιδέες!

This is my mother Dorothy with her classmates, making fun and saying goodbye to the school year that pased  in an old fashioned Greek way! The layout was made for the Scrapbooking in Greece April challenge.

Τελευταία μέρα της 7ης τάξης , η Ντόροθυ είναι η φάτσα δεξιά στη φωτό που πετάγεται πίσω απο τη γαλάζια μαργαρίτα.

Όλες οι μουτζουρίτσες και οι σκιές έγιναν με τα αγαπημένα μου ξηροπαστέλ μολύβια

Φόντο πάνω σε ακουαρέλα με σφραγιδάκια, mists και modeling paste.